Het is belangrijk om in onze maatschappij het leven en sterven weer met elkaar te verbinden. Verlies en rouw horen bij het leven als mens, en bepalen mee wie we zijn en wie we worden. Het is achterhaald dat rouw steeds naar een eindpunt toewerkt. Na een ingrijpende verlieservaring moet je niet ergens geraken, jezelf ergens overheen zetten of loslaten. Rouwen is het persoonlijke antwoord dat we geven op het verlies van iets of iemand met wie een betekenisvolle relatie bestáát. Het eren van de blijvende band met een verloren geliefde, geeft vaak zin en betekenis.
Rouw begint niet altijd pas na een overlijden. Zo is er bij mensen die ongeneeslijk ziek zijn en hun naaste omgeving ook vooraf sprake van rouw en verlieservaringen. Vaak is het een enorme uitdaging om zich enerzijds een stukje voor te bereiden op de dood, en anderzijds nog zoveel mogelijk uit het leven te halen door in het hier en nu te leven.
Interessante boeken daarover zijn:
- “Zolang ik nog leef” (Goedele Van Edom)
- “Tussenland: over leven met de dood in je schoenen” (Jannie Oskam)
Elke verdrietervaring is uniek. Als een vingerafdruk, herkenbaar voor iedereen en toch telkens verschillend. De meeste mensen kunnen ingrijpende verlieservaringen op hun eigen tempo integreren (het wordt een deel van onszelf), kunnen leren leven met het gemis en verlies vanuit eigen veerkracht. Vooraf echter vindt er niet zelden een periode van ontreddering en ontwrichting plaats. Op dergelijke momenten zijn mensen op zoek naar houvast, naar structuur, naar een anker. Ze zoeken steun in hoe ze zich kunnen aanpassen, omdat hun binnen- en buitenwereld soms onherkenbaar aan het veranderen of veranderd is. In onze organisatie ligt het thema rouw en verlies nauw aan ons hart.
Vanuit een houding van respect, begrip en mededogen proberen we oprecht af te stemmen en verbinding te maken.
Wanneer de patiënt overleden is, is er nog een stukje nazorg maar dit is momenteel beperkt. Ons nazorg aanbod bestaat uit een éénmalig rouwbezoek door de verpleegkundige die de patiënt begeleid heeft en één of twee bezoeken door de eventueel betrokken vrijwilliger.
De nabestaanden van de patiënten die door Ispahan begeleid zijn worden uitgenodigd om aan een herdenkingsmoment deel te nemen. Tijdens dit herdenkingsmoment nemen we samen de tijd om de overledenen te herinneren en elkaar te ontmoeten. Het herdenkingsmoment wordt met veel zorg ingericht door de vrijwilligers van Ispahan. Wanneer we van nabestaanden vernemen dat ze extra ondersteuning nodig hebben in hun rouwproces proberen we een gepaste doorverwijzing te doen.
In de toekomst gaan we het aanbod rond rouwzorg uitbreiden om nabestaanden nog meer te ondersteunen.
Verder lezen
https://palliatievezorgvlaanderen.be/inleiding/rouw-bij-kinderen-en-jongeren/
Rouw bij kinderen en jongeren.
https://www.verbindinginverlies.be/
Professionele zorg en expertisecentrum rouw en verlies.
www.zelfhulp.be
Wegwijzer naar de zelfhulpgroepen en zelfhulporganisaties in Vlaanderen.
www.missingyou.be
Project voor kinderen en jongeren die een dierbare verloren hebben. Deze website is vooral gericht op informatie en lotgenotencontact
www.ikmisje.nl
Website voor broers, zussen en ouders die het overlijden van een kind meemaken, maar de informatie is ruimer toepasbaar.
www.in-de-wolken.nl
Boeken en materialen voor bij allerlei verliessituaties.
www.wijrouwenmee.be
Specifieke informatie rond rouw in tijden van corona.
www.lostenco.be
Organisatie met een ondersteuningsaanbod voor jongeren die een verlieservaring hebben meegemaakt.
www.troostvoortranen.nl
Organisatie die zich richt op verlieservaringen van personen (hoofdzakelijk jongeren) met diverse migratieachtergronden.
www.saying-goodbye.be
Vereniging die zich inzet voor kinderen, jongeren en volwassenen die geconfronteerd werden met het verlies van een dierbare.